Balkanlar ve Türkler… Bu ikisi o kadar birbirine aittir ki; imkânsızdır onları ayırmak; çünkü Türklerin kanında Balkanlar’ın toprağı; Balkanlar’ın toprağında Türkler’in kanı vardır…
Drina’da Son Gün de bunu anlatır bize:
Tito öncesi Yugoslavya’da hüküm süren faşist Alman idaresi, kendilerine yakın gibi görünse de Türkler, yurtlarında -Yugoslavya topraklarında- yaşamlarına can güvenliğinden yoksun bir şekilde devam etmektedir. Balkan’ı mesken tutmuş çetecilerin katliam ve tecavüzleri de giderek Türkler üzerine yoğunlaşmaktadır. Bu nedenle tek bir çıkar yol kalır onlar için: Balkan’a çıkmak. Balkan’a çıkamayan kadını, yaşlısı, çocuğu için ise göç etmek. Ama tek bir şartla: Bir gün mutlaka ama mutlaka geri dönmek şartıyla...
(…) Biraz sonra müftü bu işkenceye artık dayanamayarak aniden çömeldi ve dizlerinin üstünde yürümeye başladı. Bu da olmayınca canını dişine takarak kendini tepsinin dışına attı. Goril Ipan tabancasını çekerek koştu. Ama Miyasiç ondan daha önce davranarak meydana atıldı. Neye uğradığını şaşıran Ipan’ın ensesine iki el ateş etti…
| Kategori |
Roman
|
| Cilt Türü |
Karton Kapak |
| Basım Tarihi: |
2012 |
| Basım Yeri: |
Ankara |
| Baskı Sayısı |
2. baskı |
| Ebat: |
11.5X19 |
| Dil: |
Türkçe |
| Kâğıt Türü: |
Kitap Kâğıdı |
| Sayfa Sayısı: |
544 |
| Barkod: |
9786051211169 |
| ISBN: |
978-605-121-116-9 |
Yazar hakkında haber bulunamadı.
Faik Baysal
(1 Aralık 1922 9 Aralık 2002): Şair, yazar. İstanbul'da doğdu. Ailesi Romanya`dan göç etti. Çocukluğu Adapazarı`nda büyükbabasının yanında geçti. İstanbul Kadıköy Saint Joseph Lisesini ve İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümünü bitirdi (1942). Pertevniyal Lisesinde Fransızca öğretmenliği (1944- 1949), Yataklı Vagonlar Şirketinde mütercimlik (1954-1959), Ankara Radyosunda spikerlik yaptı. Yeni İstanbul gazetesi ve Meydan-Larousse Ansiklopedisi'nin yayınında çalıştı. İstanbul`da öldü. Mezarı Merkez Efendi`dedir.
İlk şiiri Tahta At` Gündüz dergisinde çıktı (Temmuz 1936). Sonra Servetifünûn-Uyanış, Büyük Doğu, Varlık, Hisar dergilerinde şiir ve hikâyeleri yayınlandı. Gazetelerde romanları tefrika edildi. Faik Baysal, hikâye ve romanlarının konularını çocukluğunu geçirdiği Adapazarı ve çevresi ile İstanbul'un kenar semtlerinden alır. Tasvirî anlatımlarında gerçekçidir. Zaman zaman tekrara düştüğü görülür.
Şiirleri: İlk Defa (1957), Uyyy (1986), Beyaz Şiirler (1990), Ayın Ucunda (Seçme şiirleri, 1994). Hikâyeleri: Perşembe Adası (1955), Sancı Meydanı (1968), Babasının Oğlu (1977), Nuni (1985), Militan (1986), Tota (1991), Güller Kanıyordu (1992), Ilgaz Teyze Öldü (1993), Kırmızı Sardunya (Perşembe Adası ve Sancı Meydanı birlikte, 1997), Elleri Sesimin Rengindeydi (1999), Terlikler (1998), Beni Bırakma Doktor (2000). Romanları: Sarduvan (1944; ilk baskıda sakıncalı bulunup çıkarılan 100 sayfalık kısmın eklenmesiyle yeni basımı, 1993), Rezil Dünya (1955), Drina'da Son Gün (1972), Ateşi Yakanlar (1996), Voli (1998), Madam Bambu (2002).
Çevirileri de vardır.
Kullanıcı Yorumları
Henüz hiç yorum yapılmadı.
Yorum Yap
Yorum yapmak için kullanıcı hesabınızla giriş yapmalısınız!
Giriş yapmak için lütfen tıklayınız.
